Na het bezoek en de taxatie van de makelaar hebben we besloten het huis voor 125.000 te gaan verkopen. De makelaar stelde 129.500 als vraagprijs voor om mee te beginnen, maar ik wil graag snel verder met mijn leven dus leek lager me aantrekkelijker voor een koper. Bovendien is een snelle verkoop voor mij ook gewenst want de hypotheek en de kosten lopen door, ook wanneer er geen inkomsten meer zijn. En dan ben ik toch mijn spaargeld aan het ‘opeten’.
De eerste kijkers zijn inmiddels geweest en ze hebben meteen ook een bod gedaan. Helaas was dat bod 10.000 onder de vraagprijs dus heb ik het afgewezen. Opeens gaat het allemaal wel snel. Je huis te koop zetten is ook meteen zo definitief. Ik merk dat ik daar toch aan moet wennen. 11 jaar lang heb ik hier met heel erg veel plezier gewoond. Goed beschouwd raak ik eerst, buiten mijn schuld om, mijn baan kwijt en als gevolg daarvan nu ook mijn stulpje. Even slikken, toch wel.
Ik was 48 jaar maar beschikte over een hele berg administratieve ervaring en goede moed om bij een andere werkgever opnieuw te kunnen beginnen. Vergeefse moed want ik werd steeds ouder en de tijd dat ik thuis zat werd steeds langer, waardoor werkgevers nog minder geïnteresseerd bleken te zijn. En dan ga je ook solliciteren als schoonmaker, nachtwaker of keukenhulp maar daarvoor ben je dan weer overgekwalificeerd. Als dan je 50ste verjaardag aanbreekt, sta je letterlijk en figuurlijk voor de keuze van je leven.