Terwijl het bij jullie koud is en zelfs nu nog (eind april) de hagel en natte sneeuw uit de lucht vallen, is het hier zonnig, droog en warm. Precies zoals het hoort te zijn, vind ik persoonlijk. Het is daarom tijd om de moestuin uit te breiden. Vanwege het warme weer kunnen hier de zaadjes natuurlijk eerder de grond in dan in Nederland. Nu weet ik niet echt precies wat ik aan het doen ben, maar ik weet wel dat ik eerst de enorme hoeveelheid onkruid moet verwijderen. Dat is al flink bikkelen. Daarna maak ik de moestuin twee keer zo groot tot hij ongeveer 60m2 wordt.
Ik maak diverse goten in de keiharde grond, maar ik klaag niet hoor, de zon staat in mijn nek te branden en het is heerlijk wroeten in de tuin. Ik plant aardappelen, uien, wortelen, watermeloen, prei en sperziebonen. Voor laatstgenoemde moest ik een ondersteuning maken en gelukkig heb ik weken geleden al eens ergens bamboe weggehaald terwijl ik onderweg een plaspauze moest inlassen. De bamboe komt prima van pas nu, hoewel het geheel niet al te stevig staat. Rond elke stok plant ik vijf zaadjes, conform de gebruiksaanwijzing, en ik geef alles een flinke hoeveelheid water. En als ik dan de boel een beetje heb aangeharkt, ben ik eigenlijk heel trots op mezelf.
Morgen neem ik een dagje vrij; dan vier ik Koningsdag met een lekker wijntje. Niet uit eigen tuin, maar wie weet gaat dat nog komen.
Mijn eerste opgraving bleek een geraamte te zijn van een Lobbes Creatief. Bijna geheel intact is dit skelet uit, naar schatting 17.000 jaar voor Christus. Met de grootst mogelijke zorgvuldigheid heb ik het skelet gereconstrueerd en misschien is dit een van de hoogtepunten van de route. Zoals je kunt zien is de kop van het beest niet gevonden, maar de aanvallende houding van de botten geeft mijns inziens ook aan dat de Lobbes gestorven is terwijl hij dacht een gevecht te kunnen overleven.
Als tweede laat ik je kennis maken met de vulkaan Nono Negro. Rond de gouden eeuw is deze vulkaan voor het laatst actief geweest en sindsdien lijkt hij door iedereen vergeten te zijn. Uiteraard dankt de vulkaan zijn naam aan het zwarte gesteente wat tot op heden niet kon worden geïdentificeerd als een bekende steensoort. Als je dichtbij de vulkaan staat ruik je de branderige lucht nog steeds.
Verderop is een kookplaats gevonden van vermoedelijk de Neanderthalers. De stenen zijn op geen enkele manier met elkaar verbonden. Niets om te voorkomen dat de wind, de regen en de zon er vat op kunnen krijgen. Het rek op de kookplaats wijst op gebruik door een latere beschaving. Bij nader onderzoek bleek dit rek uit een koelkast afkomstig. Echter is dit het enige muurtje op de kunstroute en wordt er door Robbie en Swiffer dankbaar gebruik van gemaakt. Het zijn tenslotte wel mannetjes. I rest my case.
Mijn spieren vinden het echter wel tijd voor een lange vakantie. Ik heb de laatste weken overal wel last gehad, maar mijn handen hebben het het zwaarste te verduren. Van een dag werken aan een bureau naar een dag werken met gereedschap, takken, klei en onkruid is een behoorlijke overgang. Ik ken mijn handen niet meer terug. Ze zijn opgezet, ik kan met moeite een vuist maken, en waar ik ook kijk zie ik striemen en blaren.