Boerin Spanje

Boeren in Spanje blijkt een zwaardere bezigheid dan ik van te voren kon vermoeden. Hoewel ik me voor vertrek best goed had voorbereid blijkt de koop van een finca zonder water geen goede keuze te zijn geweest. De aangelegde moestuin waar ik van zou moeten leven om zelfvoorzienend te kunnen zijn, heeft geen genoegen genomen met de hoeveelheid water die ik de gewassen kan geven.

Ik heb eerder al verteld dat het water dat ik in het dorp moet gaan halen een must is, zowel voor mijn koffie en thee, koken en de afwas, mijn persoonlijke hygiëne en voor de was, de schoonmaak en de honden en uiteraard voor de moestuin. Maar zelfs 100 liter per dag is gewoon niet genoeg voor een tuin van ongeveer 70 m2. Het is hier al een paar weken boven de 30 graden, in de schaduw. In de zon is het rond de 60 graden dus al het water dat ik in de ochtend en avond geef verdampt als sneeuw voor de brandende zon. Daarbij komen de miljoenen mieren die zich verkneukelen bij alles wat jong en groen is en soms zelfs al genoegen nemen met de zaadjes.

Ik heb de moestuin dus officieel dood verklaard, hoewel het me aan het hart gaat. Maar we blijven positief en richten ons op de bouw van een cabana voor de honden, een huisje voor mij en aan de aanleg van een watervoorziening zodat het volgend jaar wel allemaal kan gaan lukken. In de tussentijd ga ik volgende maand lekker vakantie vieren in Nederland en hoop ik hoop regen, heel veel regen. Niet te geloven, toch?

Ze vreten mijn zuur verdiende oogst op voordat er sprake van een oogst is.

Zoals je weet geef ik elke dag liters water aan de zaden en de opkomende plantjes met de bedoeling er uiteindelijk van te kunnen leven. Helaas denken de mieren daar heel anders over. Als ik hun ogen zou kunnen zien ben ik ervan overtuigd dat ze me uit de grond van hun hart danken voor al dat lekkere eten wat ik voor ze in de grond stop. Wat is namelijk het geval? Ik heb geen water op mijn finca. Zoals ik eerder heb gemeld is dat vooral heel veel slepen met water uit het dorp wat 15 km verderop is. Geen enkel probleem, ik doe het met liefde. Maar ik wil er natuurlijk ook wel wat voor terug.

De moestuin wil echter niet zo vlotten. De peultjes waren geweldig, maar verder is alles door de mieren vernietigd. Hele nesten zijn er in mijn tuin, complete files van heen en weer lopende werkmieren die of de zaden eten, of zich tegoed doen aan het groen boven de grond. Het is normaal in Spanje dat om deze tijd de courgettes geoogst kunnen worden en dat je van de kersen kunt genieten. Helaas is dat bij mij niet het geval. Mijn mieren familie is groter dan de aanwezige zandkorrels in Salou.

Spanjaarden lossen de mierenoverlast op door geulen te graven en die altijd met water te vullen. Mieren kunnen niet zwemmen dus blijven uit de tuin. Helaas is dat op een finca zonder water geen optie. Ik moet realistisch zijn en de moestuin als verloren beschouwen, in ieder geval voor dit jaar. Gelukkig krijg ik kersen en courgettes van een bevriende Spanjaard met een moestuin die zoveel oplevert dat ze het allemaal niet zelf kunnen nuttigen. Om eerlijk te zijn smaakt dat ook best heel erg lekker…