Ze zijn er weer! Na vijf zeer droge maanden met temperaturen die dagelijks ruim boven de 30 graden waren en die regelmatig zelfs de 40 graden naderden, is het ook hier een beetje herfst aan het worden. Ik heb zelfs al nachten van 10 graden gehad en dat is behoorlijk koud wakker worden. Maar als de zon dan weer opkomt en de wind niet al te hard aanwezig is, is het heerlijk genieten van het werk dat ik verricht op de finca. Het eerste vuur na de zomer is weer door mij ontstoken op een windstille ochtend. In de zomer mag je hier wegens de droogte en brandgevaar geen vuur maken. Het verbranden van de oude takken en bladeren geeft me een beetje gevoel van vroeger terug wanneer ik samen met vriendjes en vriendinnetjes langs de deuren in de buurt ging om oud papier op te halen om dan stiekem een vuur te maken.
Voordeel van de herfst zijn zeker ook de bewolkte luchten. Iedere dag anders en iedere dag weer prachtig om te zien. Ik kan de hele dag wel met de fotocamera naar de lucht zitten staren of gewoon lekker op mijn rug naar al die mooie kunstwerken in de lucht kijken. De witte wolken tegen de stralend blauwe lucht, maar ook de donkere wolken die wat regen en soms ook donder komen brengen. Ik ben absoluut geen fan van onweer, maar de schoonheid en diversiteit van de wolken die erbij horen, daar kan ik geen genoeg van krijgen.
Zolang de zon schijnt en alles lekker op rolletjes loopt, denk je er geen moment aan. Maar dan krijgt zowel Robbie als Swiffer op dezelfde dag ontstoken ogen. Vooral Swiffer zijn ogen zijn gevoelig omdat die bol zijn. Met lauw, gekookt water een paar keer per dag de ogen even deppen en ze hebben weer een koekje verdient. Robbie was na twee dagen van zijn lodderige ogen af maar Swiffer begon tegen dingen aan te lopen. Ook kwam er een waas op zijn oog.
Donderdag weer naar de stad voor controle (en weer een spuit) bij de dierenarts die niet echt verandering constateerde. Hij maakte een mooie tekening van het oog voor me en had het over glaucoom. Ik moest thuis maar even opzoeken wat dat is. Als ik de druppels eenmaal had zou het volgens hem snel beter worden. De druppels gehaald en meteen gebruikt toen ik terug bij de camper was. Als ik gedacht had dat Swiffer meteen alles weer kon zien kwam ik van de koude kermis thuis, hij was zo blij dat hij weer thuis was dat hij in zijn enthousiasme hard tegen de stoel aan botste, tot piepens toe. Alles wat recht voor hem is ziet hij gewoon niet. En met één oog kun je ook al geen diepte in schatten dus zelfs als hij mijn voeten volgt loopt hij af en toe nog tegen me aan. Het is echt zo zielig hoe mijn kleine mannetje aarzelend rondloopt maar vooral ook heel erg veel slaapt (het liefste op schoot), wat hij nooit eerder heeft gedaan.