Boerin Spanje

Warme douche

Sinds half april woon ik al in mijn huis. Niet dat alles al perfect was op dat moment, maar de camper had ik wel gezien. Dus toen de keuken was geïnstalleerd en ik in het huis kon koken, heb ik, toch een beetje met pijn in mijn hart, de camper verlaten.

Er zijn dingen in het huis die nog steeds niet werken. De wc loopt bijvoorbeeld door, dus het kraantje voor de watertoevoer moet altijd weer worden dichtgedraaid, maar het zijn allemaal maar kleine dingen. Ook geen warme douche hebben is tijdens de hete zomer geen probleem geweest. Ik douchte koud, of zoals vanouds onder de boom bij de camper met een door de zon verwarmde watertank tussen de takken. Gelukkig kwam de aannemer vorige week weer eens langs. Het huis is nog steeds niet opgeleverd omdat ik ook de kleine dingen opgelost wil hebben en hij het blijkbaar druk heeft. Fijn voor hem, niet voor mij. Maar hij gaf me wel de tip om in plaats van propaan gas, butaan gas te kopen. Dat is lichter ontvlambaar zodat de geiser daar sneller op zal reageren. Ik dus gas gehaald en aangesloten. Niets. Toen dacht ik eraan om de batterijen te vervangen die in de geiser zitten. Met al dat proberen worden ze natuurlijk niet beter. Dus dikke staafbatterijen er in en wat denk je? Echt waar, het werkt.

Net een warme douche genomen, die zelfs te heet werd zonder de koude kraan. Weer een stap verder met het realiseren van mijn perfecte huisje. Jee, mijn haar is nu alweer droog, misschien ga ik gewoon nog een keer warm douchen. ;-).

Beestjes

Wonen op het platteland is prachtig. Het laat je kennis maken en genieten van de omgeving, maar er zijn ook meer dieren dan in de stad. Niet alleen mijn 3 kanjers Robbie, Swiffer en Clooney maar vooral ook heel erg veel vliegen. En mieren, gewoon miljoenen mieren die iedere dag weer druk in de weer zijn met het verzamelen van voedsel voor hun koningin. De muggen die in de nacht op jacht zijn naar bloed, vergeet ik liever te vermelden. In huis zijn inmiddels ook mieren, kevers, krekels en muizen. Allemaal niet fijn, maar ik ben de indringer, niet zij.

Gisteren is Clooney gebeten door een baby Schorpioen. Hij heeft een paar uur last van zijn poot gehad, maar is verder niet ziek en eet als een dolle. Ik zie hier regelmatig slangen en in de schuur wemelt het inmiddels van het leven. Ik wacht tegenwoordig even met binnenstappen tot ieder dier zijn veilige plekje heeft gevonden.

Maar om nog even terug te komen op de mieren, die zijn wel heel bijzonder om te bestuderen. Ze hebben hele snelwegen aangelegd en werken vanaf de vroege ochtend alsof hun leven ervan afhangt. Wat waarschijnlijk ook zo is. Ze kunnen 15 jaar oud worden, daar had ik geen idee van. En onder de gaten in de grond waar ze in verdwijnen blijken enorme wooneenheden te zijn. Groter dan mijn huis, maar ook een stuk drukker. Ik probeer de mieren altijd te vermijden met lopen, maar er zijn er zo ontzettend veel dat het haast ondoenlijk is. De honden houden er niet echt rekening mee, die gaan gewoon lekker hun eigen gang. Maar een luidruchtige vogel of een vette krekel trekt wel degelijk hun aandacht. En Swif en Clooney zijn er dol op om met een krekel te spelen.

Alles wat beweegt of geluid maakt is interessant. Behalve dan toch die muggen, die niet de honden te grazen nemen, maar mij wel. Bij gebrek aan mensen in de buurt ben ik gewoon zo ontzettend de klos. En toch, meer nog dan de mieren, muggen en slangen zijn de vliegen irritant. Niet alleen voor mij, ook voor de honden. Volgens mij zitten we dit jaar al in de 3e generatie nieuwgeboren vliegen, maar de ouders en grootouders zijn er ook nog. Dat maakt heel veel vliegen die zoemen en op je zitten en…. niet overleven onder de mepper. Vrij zinloos, maar het geeft me in ieder geval het gevoel dat ik er iets aan doe. Voor de honden heb ik een bench met gaas waar ze graag in liggen, vliegenvrij. Dat waarderen ze en dat doet me goed. Ik mep wel, dat kunnen zij tenslotte niet.