Vanmorgen maakte ik een wandeling met de honden, zoals ik regelmatig doe. Maar wat mij opviel in die tweeënhalf uur, was het verschil in de weersomstandigheden. Het is december, maar dat betekent zeker niet dat het weer hetzelfde is als in Nederland in december. Maar vanmorgen was dat wel het geval. We hebben net een lange periode met dichte mist achter de rug, niet fijn maar normaal voor hier. En vannacht had het gevroren, zodat alles bedekt was met een laagje ijs. Erg mooi om te zien.
De wandeling begon dus met bevroren bomen. Onderweg op een berg was het weer even herfst. Een grote paddenstoel aan de voet van een olijfboom. Het ijs was hier alweer gesmolten of het was er niet eens geweest. Verderop liepen we over een veld met bloemen. De lente was er! En vlakbij mijn huis, aan het eind van de wandeling, brak de zon door. De eerste zon na weken mist. Ik moest me bedwingen om niet buiten te gaan zitten en de eerste stralen op te vangen. Veel te koud. Snel naar binnen en de kachel aan. Een veel beter idee. En nog even de foto’s bekijken van de wandeling door de 4 jaargetijden in 150 minuten.
