Het is warm. Niet te geloven dat ik buiten kan zitten in een shirtje, koud drankje erbij en een goed boek. 3 februari is het en boven de 20 graden. In de schaduw dus. Windstil, zonnig en het gevoel van zomer. Of in ieder geval toch het gevoel van eind mei in Nederland.
Ik ben druk bezig met het verwijderen van het onkruid en dat is zeker geen straf bij deze temperatuur. Hoewel, het zweet moet wel steeds worden weggeveegd van mijn voorhoofd. Voordeel van de windstilte is dat ik alles meteen kan verbranden, dus het wordt allemaal meteen weer een stuk netter op de finca. Aan de andere kant is het gekkenwerk om ruim anderhalve hectare onkruid te verwijderen met een schep en een hark. En toch vind ik het heerlijk om te doen.
Clooney rent lekker om me heen en heeft ook het voorjaar in zijn bol. Rob ligt bij het huis en beweegt zich alleen van de zon naar de schaduw. Nu nog maar even lekker genieten want de temperatuur gaat wel weer dalen voorspellen ze. Voor even, hoop ik. Want wonen in Spanje betekent ook dat ik zon nodig heb om goed te functioneren. Of zoals iemand laatst tegen mij zei: niet alleen je huis werkt om zonne-energie, jij zelf ook. En zo is het precies. De winter is precies lang genoeg hier. Kom. Maar. Op. Met. De. 40. Graden.
