Zes provincies in Spanje zijn sinds vandaag weer aangegeven als code oranje. Waaronder ook Zaragoza, waar ik woon. Niet naar toe gaan voor een vakantie. Levensgevaarlijk, volgens diverse landen. Dat gevaar is echter wel betrekkelijk en afhankelijk van waar je woont. Ik woon bij een dorp waar nog net geen 2000 mensen wonen op een oppervlakte van 175 km2. Ter vergelijking, Arnhem en Nijmegen samen hebben een oppervlakte van 160 km2 en in die steden wonen in totaal 337.000 mensen. Je hebt geen rekenmachine nodig om in te zien dat het hier dus allemaal wel meevalt. Op het platteland tenminste. In de stad Zaragoza is het natuurlijk een heel ander verhaal. Of in Barcelona en andere grote steden.
Van de week ben ik een dagje naar de kust geweest. Gewoon om te zien hoe het daar is met de drukte en de toeristen. Het viel me op dat tijdens de lunchpauze, dat is in Spanje de hoofdmaaltijd, alle terrassen vol zitten. Met allemaal mensen die geen mondkapjes dragen en veel te dicht op elkaar zitten. In Spanje geldt een mondkapjes plicht, altijd en overal. Maar niet op het terras omdat het mondkapje een belemmering is bij het eten en drinken. Maar verstandig is dat natuurlijk niet. Ik heb een terras uitgekozen, bij een leeg stuk strand en met maar twee andere tafels die bezet waren. De obers droegen mondkapjes maar de gasten dus niet. Ik heb me niet onveilig gevoeld, maar dat wil niet zeggen dat het nou zo veilig was, ondanks alle flessen om je handen mee te desinfecteren. Er waren nauwelijks toeristen, de winkels leeg, de boulevard uitgestorven. En het was een grote stad waar het hoogzomer normaal gesproken erg druk en gezellig is.
Wat ik me realiseer is dat ik hier op het platteland veilig ben. Hier houdt iedereen zich aan alle regels die dagelijks kunnen veranderen. Als je hier al iemand tegenkomt, die geen boer is en aan het werk op het land, dragen ze ondanks de verzengende hitte een mondkapje, net als ik.
Ik wens jullie nog wat meer geduld met alles, houd afstand en blijf gezond.