Dat ze in Spanje andere opvattingen hebben over het hebben van een hond, was me al duidelijk. Hier op het platteland zijn honden alleen van belang voor de jacht, of om iets te bewaken. Als huisdier worden ze alleen in de steden en dorpen gehouden. Veelal zitten de honden in een stalen kennel bij een huis of boerderij. Meestal dan ook niet alleen. Maar ze zitten ook aan een ketting, bij een finca waar niemand woont. Twee jaar terug had ik een podenco aan een ketting gevonden die een bouwval bewaakte, met 1 meter bewegingsruimte. Een week lang heb ik hem elke dag bezocht, maar hij was de eerste keer heel bang en dat bleef na een week zo. Niet zo vreemd, die hond was super gefrustreerd. Niet lang daarna was hij weg.
Nikita, de vriendin van Clooney, was de tweede hond aan een ketting in mijn buurt. Maar dat was gelukkig een lange ketting en ze kon flink bewegen. Ook wel nodig voor een Deense Dog. Ik ga nog af en toe bij haar kijken om te zien of het goed met haar gaat.
En 11 dagen geleden heb ik nog een hond gevonden. Al drie avonden hoorde ik geblaf en de derde avond klonk het als een hond in paniek. Eerst bij Nikita gekeken, maar zij was het niet. Door de bergen is het lastig om te horen waar geluid vandaan komt. Verderop wist ik nog een zwerfhond te vinden, loslopend en ook erg bang. Ik reed met de auto zijn kant op, maar op de plek waar eten voor hem ligt, was hij niet. Toen hoorde ik het geblaf erg dichtbij en vond een hond bij een gebouwtje. Gekromde rug, alert, maar toen ik naar hem toeliep liet hij zich aaien. Hij zat aan een ketting van anderhalve meter en zijn huid en oren zaten onder de klitten. Zielig en zo pijnlijk voor een hond. Ik heb altijd hondenbrokken in mijn tas en die at hij gulzig. Honger was dus de reden van de paniek. Er stond een vat water, maar die was te diep voor de hond om eruit te kunnen drinken. Dat heb ik dus ook opgelost voor hem. Sindsdien bezoek ik hem elke dag.
Vorige week maandag was er een kilo brokken neergekwakt. En zijn water was bijgevuld. Daarna is er niemand meer geweest, behalve ik. Ik heb de klitten vrijwel allemaal kunnen verwijderen. Ik loop iedere dag met hem aan de lijn, een kwartier, want hij mist uithoudingsvermogen. We knuffelen, ik borstel hem. Ik heb hem Cas genoemd.
Gisteren ben ik voor het eerst met Robbie naar hem toegegaan. Ik had ze elkaars geur al laten ruiken door speelgoed van Robbie naar Cas te brengen en zelf ruik ik natuurlijk naar Cas als ik thuiskom. De ontmoeting ging perfect.
Hopelijk zie ik de eigenaar snel, zodat we kunnen praten. Hij is al 8 dagen niet bij Cas geweest en die brokken zijn allang op. Ergens hoop ik dat ik hem mee naar huis mag nemen, maar hem stelen gaat me iets te ver.
