Boerin Spanje

Nog een beetje meer afzien

Toen viel opeens de stroom uit. Plotseling de tv, de koelkast, de lampen… Alles uit. Met de zaklamp aan de kaarsen aangestoken en me verbaasd dat de accu’s nog maar zo weinig capaciteit hebben na 2,5 jaar. Voor de sneeuw was het zonnig en waren ze vol geweest. 

Zaterdagavond ging ik toch niet geheel gerust slapen. Wat nou als het dak al dat gewicht niet houdt? Dit is Spanje, wie rekent er op een halve meter sneeuw? Heeft de aannemer daar wel rekening mee gehouden? Want als de boel instort ben ik meteen alles kwijt wat ik heb. Als ik het zelf tenminste overleef. Gelukkig werd ik zondagochtend weer wakker. 12 Graden in huis dus eerst de kachel aan en dan naar buiten met Robbie. Lopen was nauwelijks te doen, zeker voor hem. Maar hij deed wat hij moest doen en snel naar binnen. Alaska de kat ook lekker mee naar binnen om op te warmen, want die was de hele nacht op haar eigen verzoek buiten geweest. Of in de schuur, als ze slim is. 

De finca was een ravage van afgevallen takken rondom vrijwel alle bomen. Soms wel 4 takken bij een boom. Ik heb de zwaarste takken weer sneeuwvrij gemaakt, maar het is vechten tegen de bierkaai. In de middag kwam de dooi inzetten. Met een temperatuur van 1 graad gaat het niet echt snel, maar de zon kwam ook even kijken. De zonnepanelen zullen vandaag niet vrij van sneeuw worden en ik kan er ook niet bij om ze schoon te maken. Ze liggen op een hoogte van 5 meter en mijn ladder is maar 3 meter lang. Bovendien heb ik hoogtevrees dus ben ik sowieso niet dol op ladders. 

Op maandag scheen de zon de hele dag. Dat is fijn. Nog steeds geen stroom uiteraard, naar de inhoud van de koelkast staat in een kist buiten in de sneeuw, dus dat blijft wel goed. En gewoon weer ’s avonds een boek lezen bij de kachel en het kaarslicht is eigenlijk weer onverwacht fijn. Sinds ik een tv heb lees ik veel te weinig. 

Nu is het woensdag en de zonnepanelen zijn sneeuwvrij. Ik kan mijn telefoon weer opladen en als de zon nog even lekker blijft schijnen, zal ik ook de koelkast weer aanzetten. Een flinke wandeling met Robbie zit er nog niet in, want vannacht heeft het gevroren en alles is spekglad. Voorlopig zit ik hier nog wel even vast, want na de sneeuw komt de modder en voordat ik weer met de auto kan gaan rijden ben ik wel weer een week verder. Als het tenminste droog en zonnig blijft. Wat een unieke situatie voor Spanje, zoveel sneeuw, en ik heb het gewoon meegemaakt! 

Ernstig ingesneeuwd

En opeens is alles wit. Op vrijdagmorgen was er een klein laagje. Leuk, een laagje sneeuw op de koudste plekken op de grond, maar niets op de bomen of struiken. Maar er werd meer sneeuw verwacht, dus nog snel een lading boodschappen gehaald op vrijdag, en een lading hout op vrijdagavond. Want kou is armoede. 

Wakker worden op zaterdagmorgen was als een sprookje. De luiken open en de witte wereld zien. Zo mooi! Ik kon nauwelijks wachten om met Robbie naar buiten te gaan. En hij vond het geweldig. Tot zijn knieën in de sneeuw, hij genoot met een grijns op zijn gezicht. Dus na het eten van hond, kat en mens heb ik de laarzen weer aangetrokken en zijn we een lange wandeling gaan maken. Dat was althans de bedoeling, maar de sneeuw was inmiddels meer dan 20 cm en dat loopt niet echt gemakkelijk. Binnen de kachel opgestookt in de hoop dat ook het dak verwarmd wordt. Want op de zonnepanelen ligt ook die enorme laag sneeuw, dus zorgen ze niet echt voor elektriciteit. Hopelijk houden de accu’s het vol, de komende dagen.

De olijfbomen op mijn stuk grond zaten helemaal vol met sneeuw en toen de eerste tak was afgebroken, leek het me een goed plan om de takken zoveel mogelijk sneeuwvrij te maken. Een enorme klus om met een bezem in de bomen te slaan. En het zijn er 118. Niet te doen in de nog steeds vallende sneeuw. Ik heb een groot deel gedaan, maar niet alles. Je kon me uitwringen toen ik binnen kwam. Snel droge kleren aan en bij de kachel warm worden. Robbie had het vuur brandend gehouden gelukkig.

De hele dag en avond is het blijven sneeuwen. Ik zat lekker tv te kijken toen ik een hoop gerommel hoorde buiten. Laarzen weer aan, muts, sjaal, jas en kijken. Van enkele bomen rondom het huis waren takken afgebroken. Oeps. Om het huis te beschermen heb ik de bomen rondom weer zoveel mogelijk sneeuwvrij gemaakt terwijl ik om me heen takken hoorde afbreken van andere bomen. Zonde, maar niets aan te doen. Als mijn huisje veilig is, ben ik gerustgesteld. De hele nacht zal het nog blijven sneeuwen. Zelfs in Nederland heb ik nooit tot boven mijn knieën door sneeuw hoeven ploeteren. Hier wel, want er is inmiddels 35 cm gevallen. En dat wordt dus nog meer. Mij benieuwen wat ik morgenochtend zie, als ik wakker word. 

Een bankverhaal

Waargebeurd, maar het gaat niet over een sofa of een hoekbank. Dit gaat over een bank vol geld. Of niet, want veel gaat via internet. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Als je in Spanje woont, moet je een Spaanse bankrekening hebben. Geen uitzondering, incasseren van vaste lasten voor bijvoorbeeld telefoon of internet kan alleen van een Spaanse bankrekening. Dus, toen ik bijna 5 jaar geleden hier aankwam met mijn campertje, moest ik een rekening openen bij een bank. En dat was niet bepaald gemakkelijk in mijn geval. Want een bank wil een werkgeversverklaring hebben, of in ieder geval een bewijs dat er geld binnenkomt op de rekening. En dan moet je ook nog ingeschreven staan bij een gemeente.

Toen ik hier kwam had ik nog geen huis, dus geen woonplek, dus kon ik geen rekening openen. En een inkomen was er ook niet. Maar hoera, daar was de Caixa bank. Die wilde me wel als klant. Dus de rekening geopend, 500 euro gegeven aan de bankmedewerker en de volgende dag 12 euro armer voor een kwartaal bankkosten en 18 euro omdat ik contant geld heb gegeven (why?). Oh, ook nog 28 eurocent extra kosten omdat ik op 30 september de rekening heb geopend, net voor het begin van een nieuw kwartaal. 

Toen was ik al boos, maar dingen zijn zoals ze zijn. Elk kwartaal incasseren ze 12 euro. Maar voor een betaling of een pintransactie, of zelfs een pasje om te kunnen pinnen… Dat kost allemaal (veel) extra. Incasseren kost niets en daar is de rekening ook voor. Dus allemaal nog aanvaardbaar. Een beetje.

Tot er afgelopen oktober opeens 24 euro extra werd afgeschreven. Zonder aankondiging, zonder bericht, zonder brief. Dus ik naar de bank toe. De medewerker was aardig en geduldig, maar kon niet uitleggen waarom de kosten van 12 euro naar 60 euro per kwartaal zijn gestegen. Mag dat überhaupt zomaar?? Via de media las ik dat de banken in Spanje het moeilijk hebben en dat de mensen zonder inkomen daarvoor moeten boeten. Lees de laatste zin nog maar een keer. Want alleen mensen zonder inkomen betalen voor het hebben van een bankrekening. En volgens de grondwet is iedereen gelijk, toch??

Dat was dus het moment dat ik van boos naar razend ging. Hoe kun je 20 euro per maand aan bankkosten berekenen aan mensen zonder inkomen? Hoe kun je zoveel kosten berekenen, alleen voor het hebben van een bankrekening? Want alle extra dingen zijn nog net zo duur. Er zat dus niets anders op dan op zoek te gaan naar een andere bank. De tijd was krap, maar de BBVA wilde mij als klant overnemen. Ook erg duur met jaarlijkse kosten en van bijna 100 euro, maar goedkoper dan de 240 euro van de Caixa. 

Mijn spaargeld overschrijven naar een andere bank, je raadt het al, kost geld. Veel geld. Maar geld opnemen was gratis. Dus opnemen was het plan. Moest ik me 2 dagen van te voren melden zodat ze het geld konden reserveren. Dus ging ik op 28 december naar de bank, zei dat ik 30 december mijn rekening wilde opheffen en de bankmedewerker zei dat ik het geld nu ook meteen had kunnen krijgen. Maar helaas was het 11.15 en de kluis sluit om 11.00…. Dus de volgende dag was ik er vroeg. Bleek er maar een deel van het spaargeld gereserveerd te zijn. Ik moest dus nog een keer terugkomen. Liefst in het nieuwe jaar. Ja duh… Nieuw kwartaal, nieuwe kosten… Ik ging dus 31 december terug. Half uur buiten gewacht in verband met de corona en toen ik eindelijk aan de beurt was, was de geldmachine kapot. Ja hoor, dat verzin je toch niet. Dus ging ik van razend naar over de rooie. Zo totaal niet ik, maar ik had het compleet gehad. De bankmeneer werd misschien wel een beetje bang van me, want hij beloofde me dat het binnen een uur (nijdige blik van mij) 20 minuten (woedende blik van mij) in 10 minuten wel in orde zou komen. Ik kwam 20 minuten later terug (voor de zekerheid) en kreeg mijn geld. Hoe moeilijk kan het zijn allemaal? Nu alleen nog storten bij de nieuwere bank, en alles is weer in orde. Tot de BBVA ook extra gaat rekenen. 

Soms wordt je compleet gestoord van dit land en de regels die dagelijks lijken te veranderen. Ik heb totaal geen heimwee naar Nederland, ik ben superblij hier, maar soms…