Zoals je misschien wel weet ben ik een hondenmens. Vroeger als kind bij mijn ouders hadden we een hond. Later als ik groot zou zijn, wilde ik niets liever dan een hond, maar dat kwam er niet van door het werk. Voor dieren moet je tijd hebben, ze zijn er tenslotte niet alleen voor je eigen plezier. Dus toen ik door de crisis ontslagen werd en plannen maakte om naar Spanje te emigreren, en omdat ik geen baan kon vinden, kwam er eindelijk een hond. Robbie heb ik uit het asiel gehaald, hij was door de dierenambulance in een bos aan een boom gevonden. Inmiddels is hij 10 jaar oud en geniet van zijn oude dag in Spanje.
Sinds de komst van Mambo en Kiki heeft hij wel wat minder rust, maar hij vindt het heerlijk om de chef te zijn. Hij kijkt gelaten toe hoe ze met elkaar rondrennen, stoeien, samen in een te kleine mand willen liggen en elkaar wassen. Mambo de kater en Kiki het teefje zijn door mij gebombardeerd als officiële tweeling. Ze zijn ongeveer even oud, aan elkaar gewaagd en onafscheidelijk. Zelfs bij de wandelingen loopt Mambo mee, bij alle wandelingen. En bij thuiskomst eet Mambo net zo graag zijn hondenkoekje, net zoals Robbie en Kiki genieten van het kattenvoer met vis in de avond.
1 September is de tweeling jarig, heb ik besloten. Geen feest met de huisdieren uit de buurt, want die zijn er nauwelijks. Maar wel een taart van lekkernijen voor hond en kat en misschien zelfs slingers en cadeautjes. En ik zal Robbie ook in het zonnetje zetten, want hij vindt het toch allemaal maar goed wat ik in huis haal. Dat verdient toch wel eens een beloning.
