Voor het eerst in 3 jaar ben ik weer in de auto gestapt om naar Nederland te gaan. Met een autozieke Kiki en een brave Robbie. Van te voren had ik me voorgenomen om door te rijden, wat er ook achterin met de honden zou gebeuren qua geluid en kots en uitwerpselen. Maar er was helemaal niets aan de hand, beide honden waren super braaf, sliepen en lieten me lekker meezingen met de muziek zonder commentaar. De reis duurde wel 24 uur, met pauzes natuurlijk. Op het laatst was de fut er wel uit, maar als de bestemming is bereikt maakt dat weer heel veel goed. Eerst een paar dagen bijkomen, slapen, wandelen en ontspannen voordat we weer een beetje onszelf waren. Het weer in Nederland werkte niet echt mee, harde wind en heel veel regen.
Ik ging naar Nederland om te helpen klussen in ruil voor inwoning, maar ook om te genieten en mijn familie weer te zien. Nieuwe omgevingen verkennen, oude plekken bezoeken. En vooral heel erg veel kringloopwinkels afstruinen, mijn grootste hobby. In Spanje zijn ze er wel, maar begrijpen ze het concept van een kringloopwinkel niet. In Nederland heb ik er enorm van genoten. Soms wel 4 op een dag bezocht. Maar ook veel klussen zoals ik had beloofd. Schilderen van muren, deuren, kozijnen… Echt heel veel schilderen. Ik zou een week of 6 blijven, maar het zijn 3 maanden geworden. Toen werd het echt tijd om terug te gaan naar mijn basis. Eenmaal thuis was het wel even slikken. Het huisje vol stof, spinnenwebben en bladeren, de campo vol onkruid. Geen luxe meer, maar wel weer thuis. Ik knijp mijn handen dicht met mijn plekje in de zon. 25 Graden nu, en mijn accu laadt weer helemaal op. De honden hebben hun vrijheid terug en genieten daarvan. Kiki heeft haar angst voor de auto bijna overwonnen, ze springt er nu zelf in, hoeft niet meer over te geven, maar heeft er nog geen lol in. Gelukkig heeft ze Robbie, daar mag ze altijd tegenaan liggen.
