Goede titel, maar het gaat niet om een wedstrijd voor de mooiste tekening. Oh nee, dit gaat over de spinachtige beestjes die zich met alle liefde vastklampen aan een lichaam. Mens of dier, dat maakt ze niet uit, als er maar bloed in zit.
Nu blijkt dat mijn kleine Kiki een echte tekenvanger is. Niet met haar bekkie, maar met haar lijfje. Mooi slank en strak, meestal rennend en springend door de hoge begroeiing. Opstaande oortjes, onvermoeibaar, brede lach en vol enthousiasme, dat is Kiki ten voeten uit.
We waren anderhalf uur aan de wandel geweest bij het water, af en toe lekker zwemmen, water drinken en genieten. Robbie en Kiki hadden de grootste lol samen. Eenmaal terug in de auto had ik al 8 teken verwijderd van Kiki. Dat leek me wel voldoende na de wandeling. Maar eenmaal thuis bij de controle bleken er nog wel een paar te zijn.
Dat meisje is echt miniformaat, maar er waren 37 teken met haar mee naar huis gekomen. Zevenendertig bloedzuigende mini spinnetjes. In haar oren, op haar buik, billen, rug en nek. Overal die kleine ettertjes. Kiki liet het gelaten over zich heenkomen dat ik ze allemaal van haar verwijderde, ontspannen met haar ogen dicht.
De enige manier om de teken te doden is… Plakband. Niet water, geen scherpe nagels, geen gestamp op een teek. Nee, plakband werkt naar mijn mening als enige. Het kost wel een rol per voorjaar, maar dan ben je wel goed bezig met het doden van die parasieten. Robbie had er ook 4 en ik had er 1, maar Kiki is dus echt onze tekenvanger. Hieperdepiep hoeraaaaa.
