Je zou toch denken dat je naar Spanje emigreert en het dan alleen nog maar over zon, zee en terrasjes hoeft te hebben tijdens een gesprek. Zeker niet over het weer, of zo. Bij mij is het weer echter steeds weer onderwerp van gesprek. Want de zomer was schrikbarend heet en droog, niet goed voor de olijfbomen als je ze niet kunt bewateren. En niet goed voor mij en de honden. Zon is leuk, heerlijk, broodnodig zelfs. Maar te veel zon en je sluit je de hele middag op in huis, met de ramen, deuren en luiken dicht.
En de afgelopen maand is het weer totaal omgeslagen. De herfst was vooral heel rustig, meestal zonnig met af en toe een bui. Prima vol te houden hier, de maanden september en oktober. Maar ook hier verandert het klimaat natuurlijk. Want er kwamen onweersbuien die 24 uur flitsten en donderden en stortbuien waar geen eind aan kwam. En ik bedoel geen regen, nee hoor, echt zoveel water dat het mijn huisje binnen kwam stromen. Tijdens de regen, met de pijpen omhoog in 25 centimeter ijskoud water moest ik redden wat ik redden kon. Maar alles wat ik wegveegde, kwam net zo snel weer terug. Er moesten geulen komen om het water van het huis weg te leiden, met de schep graven want deze boerin heeft geen machines. Lang verhaal kort… Het is gelukt, het huis is niet weggespoeld maar delen van het terrein wel. Enorme stenen die meer dan 100 kilo wegen, zijn gewoon van hun plek gerukt en hebben elders een nieuwe plek gevonden. En ik werd voor het eerst dat ik hier woon, super snipverkouden. Een logisch gevolg van het werken en zweten in het koude water.
En nu? Ik durf het bijna niet te zeggen maar het is mistig. Al een week lang mistig. En de weersverwachtingen zijn niet erg goed. Windstil, vochtig en regen de komende 10 dagen. Gisteren scheen even de zon en heb ik snel een was gedaan. Maar droog is het allerminst geworden. Nu maar laten hangen tot de zon weer even komt kijken, want ik denk dat zij is vergeten dat dit Spanje is, dat ze elke dag moet shinen.
