Boerin Spanje

Dat ze in het binnenland van Spanje over het algemeen niet al te goed met hun huisdieren omgaan, was me al heel lang bekend. Ik heb menig hond aan de ketting zien liggen, vaak bang, vies en uitgehongerd. De meeste kettingen zijn de laatste paar jaar vervangen door hekken, of beter gezegd kooien. Daarin lopen de honden dus min of meer vrij rond, zonder irritante ketting die door de hond om palen of stenen wordt getrokken zodat de ketting alleen maar korter wordt. Ik heb hier ook al eerder schrijnende dingen over geplaatst. 

Spanje trekt zich het dierenleed de laatste jaren gelukkig steeds meer aan. Alleen, nu slaan ze weer door. Iedere hondenbezitter moet verplicht op cursus zodat ze weten hoe ze hun dier moeten behandelen. Daarbij moet er verplicht een aansprakelijkheidsverzekering worden afgesloten voor de hond! Het ras maakt niet uit en hoe lang je al honden hebt, maakt ook geen enkel verschil. De wet zou op 29 september aanstaande ingaan.

Gelukkig zijn de twee bovengenoemde verplichtingen voor de hondenbezitter inmiddels geschrapt ofwel uitgesteld. Andere zaken worden wel verbeterd, of in ieder geval veranderd. Wil je daar meer over weten, dan kun je daar op internet alles over vinden.

Ondertussen is het leed nog niet geleden voor de grote waakhond die ik gisteren tegenkwam. Geen ketting, maar een kooi van 2 x 2 meter. Gelukkig wel met een schaduwplek, maar ook vol met zijn eigen uitwerpselen, een emmer groen uitgeslagen water en een lege kist waar waarschijnlijk voer in hoort te zitten. De hond was heel erg lief en rustig. Blafte niet eens, volgde ons met zijn ogen terwijl zijn staart voorzichtig heen en weer bewoog. Hij snuffelde aan Kiki, aan Robbie en aan mij, zo goed als dat ging door het hek heen. Oh, wat had ik hem graag meegenomen. Er zat een slotje op de deur, maar de sleutel zat er gewoon in. En waarom zat hij daar? Geen huis in de buurt, alleen maar een schuur. En waaks was hij zeker niet. Het is goed dat de wet wordt gewijzigd, maar een echte verbetering voor het welzijn van de honden zal toch echt tot die boeren moeten doordringen. 

Die heb ik lekker doorgebracht in Nederland. Een goede test voor de nieuwe auto, 1800 kilometer rijden, dan komen de mankementen wel aan het licht. Het is best spannend om met een net aangeschafte auto zo’n lange reis te gaan maken. Maar het is een kanjer gebleken! De cruise control was geweldig ontspannen rijden, een aanwinst die ik niet kende. De reis ging dan ook zeer voorspoedig. 

En terwijl Spanje zuchtte onder de vele hittegolven deze zomer, zat ik met de honden lekker binnen, omdat het buiten behoorlijk veel regende. Gelukkig niet altijd, dus we hebben heerlijke dingen kunnen ondernemen. Natuurlijk veel kringloopwinkels bezocht omdat ze in Spanje maar mondjesmaat zijn en ik er dol op ben. Weinig gekocht want mijn beperkte, kleine huisje heeft niet veel ruimte voor ‘niet functionele’ spullen, maar ontzettend genoten van alles wat ik heb gezien. Weer door parken en bossen gelopen en Kiki op het strand zien genieten met de vele andere honden die ze heeft ontmoet. En dat maakte me dan ook weer heel duidelijk dat Robbie ouder wordt. Hij hoeft niet los, wil niet spelen, sjokt met me mee en wil eigenlijk alleen zijn behoeften doen en terug naar zijn mand. Mijn lieve, oude dibbes is ook wat doof nu en springen in de auto of op het bed zit er niet meer in. Gelukkig kan hij nog wel lachen en genieten, en dan is hij gewoon weer even een jonge hond. 

En nu dus weer terug in Spanje. Het is wel wennen, zonder de luxe en het gezelschap van familie. Er moet weer water worden gehaald en kleding worden gewassen zonder machine. Nadat ik vanmorgen alle was had opgehangen brak de lijn, kon ik weer alles afspoelen en ophangen op een nieuwe waslijn. Ik ben duidelijk weer terug op mijn plek met de schone luchten, de stilte, de ruimte. De honden zijn thuis, Kiki de hele dag lekker los en Robbie altijd bij het huisje in de buurt. Dank aan de familie voor de fantastische tijd, ontmoetingen, etentjes en cadeautjes. Naar mijn mening was het weer veel te kort.