Net als vorig jaar heb ik ook dit jaar de zomer met de honden in Nederland doorgebracht. Hoewel ik vorig jaar compleet ben weg geregend, was het dit jaar super zonnig en aangenaam. Robbie en Kiki moesten natuurlijk wel weer even wennen aan straten, stoepen, verkeer, mensen en andere honden. En niet te vergeten het aan de lijn lopen, want dat was voor Kiki wel weer even een dingetje. In Spanje loopt ze altijd los en gaat ze graag de bergen in op zoek naar vogels of andere dieren waar ze naar kan blaffen. In Nederland is er gelukkig wel een fijne tuin met gras, maar tijdens het wandelen in het dorp moest ze toch vast. Andere honden vindt ze in ieder geval niet meer zo leuk en interessant, dat zou zeker te maken kunnen hebben met de aanval van de jachthonden, vorig jaar kerst.
Robbie is een ander verhaal. Die was natuurlijk al gewend om aan de lijn te lopen, vrachtwagens te passeren en andere honden te besnuffelen. Maar Robbie is oud, beweegt stram, en wil eigenlijk ook niet echt meer een wandeling maken. Hij doet zijn behoefte en keert het liefste meteen weer om. Ik moest hem dwingen om elke ochtend een wandeling van een half uur te maken en in de avond nog eens een van ruim een kwartier. De rest mocht hij zich vrij in de tuin en in huis bewegen. Toch hebben we ook wel langere wandelingen gemaakt, lekker in het bos of bij het water en daar genoot hij heel erg van. Fijn los lopen en zijn eigen gang kunnen gaan met een grote glimlach op zijn snuit, dat is voor mij ook genieten om te zien.
Ik was van plan 2 maanden te blijven, het zijn er 3 geworden. Het was gewoon te leuk, te gezellig en te mooi om eerder terug te gaan. Inmiddels zijn we weer een week thuis en heb ik heel erg moeten wennen. Van alle luxe weer helemaal terug naar de basis. Weer stroom via zonnepanelen en de slechte accu’s, weer water moeten halen in het dorp, geen warme douche meer. Maar er staat stilte, ruimte, natuur en thuis tegenover. Nederland was super fijn, maar hier ben ik thuis. En aan Robbie en Kiki te zien, zijn ze het met me eens.
