Ik denk dat iedereen wel heeft gehoord over de ramp die DANA deze week veroorzaakt heeft rond Valencia. Als je ook de filmpjes hebt gezien van bewoners of van het nieuws, realiseer je je pas echt hoe enorm gevaarlijk water kan zijn. Zoveel mensen zijn overleden, en nog veel meer mensen zijn nog steeds vermist. En mensen zijn niet eens te zien op die filmpjes, misschien gevangen in hun auto, vrachtwagen of huis. Wat we zien zijn straten vol auto’s die zijn meegesleurd, straten vol modder, winkels die opeens niet meer bestaan en huizen die zomaar opeens zijn meegesleurd door de kracht van het water. Zoveel mensen die elkaar en alles hebben verloren, dieren die zichzelf niet kunnen redden. Het is zo afschuwelijk en ik leef ontzettend mee met alle mensen, en het zijn er echt heel erg veel, die zijn getroffen door deze ramp.
Ondertussen woon en leef ik ook in Spanje, ook in het oosten, maar niet aan de kust, en ook niet in de buurt van Valencia. Ik heb een finca in het binnenland, tussen de heuvels en het groen. Hier regent het al 10 dagen, is er dagelijks veel onweer geweest en zit ik vast doordat mijn terrein alleen nog maar bestaat uit olijfbomen en modder. Ik zag de enorme regenval niet aankomen, ik volg niet altijd het nieuws heel erg zorgvuldig. Maar ik had wel net boodschappen gehaald (maandelijks uitje) en de watervoorraad aangevuld. Puur toeval, waardoor ik de afgelopen 10 dagen gewoon heb kunnen leven en eten met de honden. Wandelen zat er echter niet in, terwijl we ieder dag graag 10 tot 17 kilometer lopen. Kiki en ik dan, want mijn senior hond Robbie ziet dat wandelen allemaal niet meer zo zitten als hij zijn behoefte niet hoeft te doen.
Vanaf morgen zal ik hopelijk de zon af en toe weer kunnen zien. Vanaf morgen is het hier voorlopig klaar met de regen, zegt de weerapp. Vanaf morgen kan ik weer de was doen, want alles wat ik heb is nat en droogt nauwelijks in huis.
Maar voor alle getroffen mensen rond Valencia is morgen opnieuw een dag van verlies, van verdriet, van modder en hard werken. Ik heb gezien hoe duizenden vrijwilligers met bezems en emmers zijn gaan helpen om iedereen weer een beetje een gevoel van leven te geven. Ik heb gezien hoe drinkwater en voedsel wordt verzameld om mensen te helpen. Ik heb gezien hoe de asielen zich om de geredde dieren proberen te bekommeren. Een ramp zo groot als DANA zorgt voor verschrikkelijk veel ellende, maar ook voor verbroedering van de bevolking en de vrijwilligers. Ik wens iedereen die dat zo nodig heeft heel, heel veel sterkte toe. Mijn hart gaat uit naar jullie en naar alle mensen die helpen om de pijn wat te verlichten. 
