Boerin Spanje

Drie dagen met Foster

Opeens was hij er. Een klein hondje met de kleuren van een vos. Robbie vond hem in orde, Clooney totaal niet. En omdat Robbie de baas is, en Clooney een geluid van onvrede maakte bij de kennismaking, doken mijn twee honden achter het mini hondje aan door de omgeving. Waarschijnlijk met de bedoeling om hem te vernietigen. 

Niet veel later vond ik het hondje boven op een berg in de buurt. Hij reageerde op mijn zacht roepende stem en ik zag zijn koppie vol interesse naar me kijken. Hij kwam naar me toe en ik zag dat zijn hals en nek bloederig en dik waren. Het hondje liet zich door me optillen en ik nam hem mee naar huis. Ik waste hem en zag dat zijn hals prima in orde was, alleen dik van speeksel omdat Robbie hem waarschijnlijk tot inzicht had willen brengen. Het hondje was lief, vol vertrouwen en aanhankelijk. Een schatje dus, waar ik direct gevoelens voor had.

Aangezien hij gecastreerd was vermoedde ik een eigenaar die hem waarschijnlijk vreselijk zou missen en naar hem op zoek was. Dus ben ik met het hondje naar de stad gereden en vroeg de dierenarts of de vondeling een chip had, zodat ik de eigenaar kon informeren. Geen chip. Er zat niets anders op dan hem weer mee naar huis te nemen. Robbie was schattig tegen hem, maar Clooney was gefixeerd op de indringer. Omdat Clooney na maar 4 weken bij zijn mama is weggehaald, is hij anders dan andere honden. Psychisch niet helemaal oké denk ik, maar toch mijn lieve kanjertje. Er zat niets anders op dan Clooney en de vondeling gescheiden te houden. Ik had nog een oude bench staan waar al drie jaar de lege watertankjes in worden opgeslagen. Ik heb de bench schoongemaakt en in mijn huisje gezet. Grote bench in een klein huisje. De vondeling wilde er graag in, lekker veilig met doeken eroverheen en zijn eigen bakjes met water en voer. Clooney vond het echter allemaal niet zo leuk en had een hoop stress in zijn lijf als de vondeling alleen maar bewoog. Met de wandelingen ging het echter prima. Rob en Clooney aan de lijn, de kleine vondeling los lopend om ons heen. Vondeling is geen naam, dus noemde ik hem Foster, omdat hij zo erg op een vos leek en omdat hij een pleeghond is.

Hem houden was direct al geen optie. Niet alleen door het gedrag van Clooney, maar ook omdat het hondje gecastreerd is. Dus een baas zal hebben die hem mist. Ik moet er niet aan denken dat iemand Clooney vindt, die ook altijd los loopt, en ik hem niet terug krijg. 
Vanmorgen ben ik met de honden gaan wandelen, zoals iedere zondagochtend. Ging allemaal perfect, tot Foster een ander pad koos en niet terug kwam. Best gek omdat hij de afgelopen drie dagen een soort Swiffertje was, geen seconde uit mij buurt. Maar hij kwam echt niet terug, dus ben ik uiteindelijk weggereden in de veronderstelling dat hij iets bekends zag of heeft geroken en naar zijn huis en baas is gegaan. 

Het waren maar drie dagen met Foster, toch zat hij al vanaf de eerste seconde in mijn hart. Het kleine ventje, mix van Jack Russell en Duitse herder (denk ik) , niet groter dan 35 cm en zo vreselijk aanhankelijk en trots. Lieve, kleine Fos. Ik hoop dat je gelukkig bent en blijft. En als je het niet naar je zin hebt, weet dan dat je welkom bent. Ik houd Clooney wel bij je weg. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *