En opeens is het zomaar allemaal echt. Ik ben bij de Spaanse notaris geweest en heb mijn handtekening onder het koopcontract gezet. Vanaf nu ben ik, in ieder geval in naam, boerin en in het bezit van een finca met meer dan honderd olijfbomen op 15.000 vierkante meter. Hoeveel bomen het precies zijn zal ik later gaan tellen, nu moet ik het allemaal even op me in laten werken. De zon schijnt en we gaan buiten de camper zitten genieten van het gevoel. Ik neem aan dat de honden er ook een gevoel bij hebben. Wat ik me zo voorstel is dat ze vermoeden dat ze in het paradijs zijn aangekomen, na een lange en best vermoeiende reis. Om zich heen zien ze veel zand, bomen, bergen en de zon. Toch anders dan de achtertuin in de stad waar ze jaren gewoond hebben. Ze zijn in ieder geval vol vertrouwen en rustig.
Na de eerste nacht regent het. En wat ik totaal niet had verwacht is dat de regen uiteindelijk overgaat in sneeuw en de hele dag blijft vallen. Een prachtig wit landschap, zeker wel. Maar laten we eerlijk zijn, hier ben ik niet voor gekomen. En als de sneeuw smelt blijft er heel veel natte grond over. Niet zomaar grond, vruchtbare klei. De eerste stappen buiten zijn zeer moeizaam, we zakken minstens 15 cm de grond in! De honden hebben enorme klompen aan hun poten en willen ervoor wegrennen, maar het is zwaar en ze moeten het accepteren. Ik ook; een wandeling zit er helaas niet in. De modder gaat mee de camper in en de moed zakt me een beetje in de laarzen. Spanje zijn we toch? Zelfs in Nederland is het mooier weer.
Na regen komt natuurlijk zon en de dagen daarna kunnen we daar lekker van genieten. Ik kan niet wachten om met de moestuin te beginnen en ploeg wat grond om. Ik maak mooie rijtjes en kies wat zaadjes uit die ik heb meegenomen. Uien, sla, peultjes, courgette, spruitjes, aubergine en aardbeien. En ik stop teentjes knoflook in de grond, gewoon omdat het kan en ik nieuwsgierig ben of en wat er dan mee gebeurd. Ik zou ook graag aardappelen poten, maar die waren bij vertrek uit Nederland nog niet te krijgen en hier moet ik de weg nog leren kennen. Maar het begin is er, de start van een, zelfvoorzienend leven.