Boerin Spanje

Ik denk niet dat het veel uitmaakt waar je woont, de lentekriebels komen vanzelf. Vroeger of later. Zelfs hier in  Spanje heb ik het gevoel dat de winter lang is geweest, terwijl die paar maanden kou achteraf best snel zijn gegaan. Als je er middenin zit, lijkt het altijd oneindig. Ik heb deze winter heel veel hout moeten zoeken en zagen om het een beetje aangenaam te maken in mijn kleine huisje. Van dat zagen krijg je het vanzelf warm, maar de honden willen in huis ook niet altijd onder een deken liggen. In november dacht ik dat 18 graden in huis wel te doen zou zijn deze winter, maar dat is niet het geval gebleken. 20 graden had mijn voorkeur, nou ja… om eerlijk te zijn vind ik het pas echt aangenaam bij 22 graden. Geen wonder dat ik er zoveel hout doorheen heb gejaagd dus. 

Op hout stoken is iets anders dan de thermostaat omhoog draaien, waardoor de temperatuur in mijn huisje nogal eens te warm of te koud is. Doseren blijkt moeilijk als je het koud hebt, en voor je het weet moet je dan je trui weer uittrekken omdat het te warm is. Maar nu is de eerste dag zonder kachel inmiddels geweest, en dat vind ik zo fijn.

De lente is hier volop begonnen. Overal zie je nu de bloesem in de bomen van de amandelen (wit) en de nectarines (roze). Het is een prachtig gezicht en ik ben niet de enige die daar blij van wordt. Ook Kiki gaat uit haar dak, staat te dansen en stoeit met de bloesem. De deur kan weer open, de honden liggen weer buiten in de zon, ik heb zelfs weer heel veel zin om schoon te maken. Lentekriebels, ik hoop dat ze nog een tijdje blijven.