De herfst is in aantocht. Hoewel de temperatuur hier overdag nog zeer aangenaam is, vooral in de zon, ruik ik in de superschone lucht waar ik in leef dat de kou eraan zit te komen. In de ochtend is het allemaal al wat vochtig en klam, maar met 20+ graden overdag redden we ons natuurlijk prima.
Met het huis gaat het allemaal wat minder voorspoedig. Schreef ik eerder dat ik hoopte voor eind oktober wel op mijn bank voor de haard te zitten, die wens ligt alweer in de prullenbak. De buitengevel is wel af, dat bleek echt een heidens karwei te zijn. Mijn aannemer is een bikkel, moet ook wel als je 3 maanden lang met ongelofelijk zware stenen de steiger op moet tot een totale hoogte van 5 meter. Alle lof voor hem, maar het feit blijft dat de bouw van het huis 3 maanden zou duren en nu al 5 maanden duurt. Hopelijk zit ik er toch wel voor de kerst warmpjes bij, haha. Alles is hier mañana, morgen dus. En dat blijkt een heel breed begrip te zijn. Kan zomaar maanden duren… een paar letters verschil maar.
De camper houdt zich wonderbaarlijk goed. Buiten de dingen die al eerder zijn uitgevallen en de lekkage aan het raam in de alkoof waar ik slaap, werken de belangrijke zaken nog prima. Het toilet, het gas voor koken en kachel en de motor van de camper die als aggregaat werkt wanneer de zon niet genoeg kracht geeft om het zonnepaneel op de camper te laden. De honden en ik zijn allemaal gezond en klaar voor de winter. Hoewel de dagen korter worden en mijn lamp op batterijen al vroeg aan gaat, zou ik met niemand willen ruilen. Laat de winter maar komen.