Niet dat ik opeens een boomgaard vol heb. Waarom zou ik als mijn Spaanse buurman me toestemming heeft gegeven om alle nectarines te plukken die ik maar eten kan. Waarschijnlijk een goedmaker omdat hij tijdens de hitte, die overigens maar aan blijft houden en al drie maanden duurt, soms al om 5 uur in de ochtend komt om zijn bomen te besproeien. Best vroeg om wakker gemaakt te worden door het lawaai van een tractor, maar dat is het boerenleven.
Ik eet dus al een paar weken nectarines, zelfs voor de officiële oogst was ik al aan het plukken. Lekker door de pasta, door de salade of als tussendoortje. En vandaag had ik inspiratie genoeg voor een lekker recept van gegrilde nectarines met mascarpone, suiker en anijs. Overdekt met zelfgemaakte karamelsaus met zeezout en wat poedersuiker om het af te maken. Het was goddelijk. Net als de smoothie die ik eerder maakte door nectarines te mixen met ananassap. En ondanks al die lekkere gerechten heb ik nog steeds een emmer vol verse nectarines in de keuken staan. Misschien wat veel van het goede, maar ze zijn in totaal maar drie weken eetbaar voordat ze overrijp zijn. Gelukkig is Clooney er ook dol op. Bij iedere wandeling neemt hij er wel eentje mee. En ze gaan helemaal op, want Robbie is dol op de pitten.
Ik heb al zin in de appelmoes, sorry… nectarinemoes morgen, bij de zelfgemaakte frietjes en de kip. En binnenkort is de oogst van de amandelen weer. Vorig jaar waren ze zo verschrikkelijk lekker. Hoewel ik nog steeds over heb…
Maar eerst moet ik nadenken over het verwerken van de nectarines. Zonder dat ze zo zuur zijn als de chutney van drie jaar geleden. Ik ga op zoek naar een goed recept. Want hoewel het nu wel even genoeg nectarine is, over een paar maanden zal ik ze graag weer willen eten. En dan zullen de bomen van de buurman toch echt helemaal kaal zijn.