26 Februari 2019 – De tijd vliegt, alweer 3 jaar in Spanje vandaag. En wat is er veel gebeurd in die tijd. De camper staat er een beetje verlaten bij sinds ik vorig jaar april in het huis ben gaan wonen. En wat ben ik gelukkig met mijn stulpje. En met de plek waar ik woon. Mijn Spaans laat nog steeds te wensen over, maar ik red me in de winkels. Niet dat ik het niet perfect zou willen spreken, maar de lust om te leren ontbreekt. Ik schaam me diep, maar zo is het nu eenmaal.
Het leven op de Finca is fantastisch. Zelfs na 3 jaar ben ik nog iedere dag verwonderd over de rust, de ruimte, de stilte en de schoonheid. En ik heb nog zoveel plannen! Ik wil een buitenkeuken maken met een bar en een oven, want in het huis is geen plaats voor een oven en die mis ik wel. Ik wil een overkapping maken voor de auto omdat die altijd volop in de zon staat en dat niet echt goed voor haar is. Ik wil de schuur opknappen, zowel binnen als buiten. Ik wil een pergola neerzetten waaronder de tuinmeubelen in de schaduw staan en ik dus in de schaduw kan zitten. Omdat ik weinig geld heb, moet alles van de vuilstort komen, of van door mij gekapte bomen, maar ik heb de tijd. Dat is het beste van alles, tijd hebben.
Of is het beste dat ik leef met weinig vaste lasten. Natuurlijk heb ik een ziektekosten verzekering en is de auto verzekerd en in de wegenbelasting. Ik heb een bankrekening en een postbus die jaarlijks geld kosten. En ik moet voor het afval betalen. Verder niets. Geen stroomrekening omdat ik zonnepanelen heb, geen gasrekening omdat ik flessen koop waarmee ik voor 5 maanden aan 15 euro verbruik. En geen waterrekening, omdat ik het gratis haal in het dorp. Internet heb ik alleen op mijn telefoon en de tv doet het via de schotel, helemaal gratis. Veel Duitse tv, maar dat is prima in orde. Mijn Duits is inmiddels vloeiend.
Met de honden gaat het ook perfect. Ze zijn gelukkig en vrij, net als ik. Ondanks het feit dat zelfvoorzienend leven door gebrek aan water op mijn Finca niet mogelijk is. Want dat was 3 jaar geleden wel het uitgangspunt. Ik leef zo goedkoop mogelijk, ben daardoor lekker afgevallen en voel me gezond, ben fit en sterk. Boerin zijn is een prachtig beroep, ook al levert het in mijn geval geen geld op, maar geluk. En dat is belangrijk, voor mij.
Archief: mei 2016
Zelfvoorzienend leven vind ik wel een mooi streven. Geen maandelijkse rekeningen voor de hypotheek, gas, licht, water of verzekeringen maar lekker op je eigen finca leven van de zon. Op het dak van de camper zit een zonnepaneel die de stroom levert om redelijk normaal te kunnen leven. Het zonnepaneel voedt een accu en die geeft 12 volt af. Ik heb een omvormer die er 230 volt van maakt zodat ik mijn telefoon kan opladen om contact met de wereld te kunnen houden. Mijn elektrische tandenborstel heb ik ingeruild voor een handgedreven exemplaar omdat de accu van de tandenborstel veel te lang moet laden. Met de hand poetsen geeft een heleboel voldoening, kan ik je zeggen.
De radio met cd kan alleen aan als de zon schijnt omdat hij anders teveel stroom trekt en ik ’s avonds niet kan lezen bij de 12 volt verlichting. Lezen ja, want een televisie heb ik niet. Bijna drie maanden zonder televisie, maar ik mis het geen moment. Nou ja, een heel klein momentje misschien als het boek wat ik lees toch niet zo boeiend is als ik had gehoopt. De afwasmachine is vervangen door de ouderwetse afwasborstel en de theedoek en de Amerikaanse koelkast door… niets. Er zit wel een klein koelkastje in de camper maar omdat ik inmiddels heb geleerd om houdbare etenswaren te kopen, heb ik hem eigenlijk niet echt nodig.
Camper
De leefruimte van de camper is niet groter dan 6 m2. Dan reken ik de cabine niet mee omdat die alleen gebruikt kan worden om te rijden. De camper heeft twee kleine tweepersoons slaapplaatsen. Ik slaap boven de cabine in de alkoof en de honden hebben het bed beneden, die ontstaat wanneer de tafel naar beneden wordt geplaatst. Er is een keukentje met drie gaspitten en een wasbakje, een kast voor de pannen en een lade voor het bestek.
Ik heb een kledingkast waar ook de handdoeken in liggen en een toilet met een douche, hoewel die zo krap is dat ik van de douche nog geen gebruik heb gemaakt. Er is veel kleine kastruimte waar behalve de houdbare etenswaren ook schoonmaakmiddelen en hondenvoer in zit. Zes vierkante meter leefruimte en we hebben er genoeg aan, ook op een regenachtige dag. Maar ik moet toegeven dat het iedere ochtend een verrukkelijk moment is wanneer de deur open gaat en we alle drie naar buiten stappen. De honden om hun behoefte te doen en ik om de frisse, schone lucht op te snuiven.